Acteur Boudewijn van Hulzen (1949-2023) geloofde hartgrondig in vriendschap en ‘dat geloof heeft me nooit in de steek gelaten’

Acteur Boudewijn van Hulzen (1949-2023) was een bon vivant, verslaafd aan sociaal plezier en gezelschap. Na zijn pensioen bij het UWV werd hij vrij snel ziek, al bleef hij tot op het laatst afspreken met vrienden.

De bijzondere rouwkaart had hij zelf ontworpen. Een tekening van een uitbundig lachende Boudewijn van Hulzen, met daaronder de tekst ‘Hahaha flikker toch op man!’ Binnenin: ‘Over de doden niets dan goeds’.

En dat is ook wat er gezegd wordt over de acteur en gepensioneerd arbeidsbemiddelaar van het UWV, die op 12 juni op 73-jarige leeftijd overleed.

Nieuwe platen en bandjes

Kees Nieuwint bijvoorbeeld, die 55 jaar met hem bevriend was, en die de afscheidsdienst leidde. “Of ik zijn allerbeste vriend was? Boudewijn had vele, vele zeer goede vrienden. Hij was een zeer sociaal voelende, warme man, die zijn hele leven in dienst heeft gesteld van zijn vrienden.”

Een van die andere goede vrienden is scenarioschrijver Martin van Steijn. Hij leerde Van Hulzen kennen in zijn studententijd, 35 jaar geleden. “Een bijzondere en markante man. Veel bravoure. Hij is de eerste van onze vriendenclub van zeven die is overleden. Een enorme aderlating. Hij was twintig jaar ouder dan ik ben, maar had ook twintig keer zoveel energie. Hij nam ons mee naar de bioscoop, het theater, Paradiso. Hij bestookte ons met nieuwe platen en bandjes. Hij heeft mij op het spoor van R.E.M. gebracht, toen nog een schimmig gitaarbandje. Als hij er was, was de groep compleet.”

Vriendenclubs. Boudewijn van Hulzen omringde zich ermee. Hij zat in een zangclub, diverse kaartclubs, een fietsclub, een toneelclub, een eetclub, een vriendengroep van zijn middelbare school.

Knipoog

“Hij is altijd alleen gebleven,” zegt Van Steijn. “Al had hij wel een vriend hier en daar. Die gevleugelde uitspraak ‘Flikker toch op man’, die hij nogal eens bezigde, was wellicht een knipoog naar zijn homoseksuele leven denk ik.” Nieuwint: “Hij was getrouwd met zijn vrienden. Hij was enorm geliefd bij iedereen.”

Van Hulzen was ook acteur, hij speelde kleine rollen in televisieseries als Goede Tijden Slechte Tijden (rechercheur Van Heteren in de afleveringen 619 en 1882), Medisch Centrum West en Baantjer. En ook in films als De kassière en Nitwits. En hij speelde heel lang toneel bij de amateurtheatergroep Toetssteen.

“Hij zat er al sinds 1970 bij,” zegt artistiek leider van Toetssteen Erris van Ginkel. “Komische rollen lagen hem goed, en hij was heel muzikaal en een goede zanger. Hij was echt een bon vivant, verslaafd aan sociaal plezier en gezelschap. De mooiste rol was als materiaalman van Ajax in de voorstelling Ajax, mijn club. Hij speelde een man die net weduwnaar was geworden en toen ook nog ontslagen werd als materiaalman. En die toch zijn liefde voor Ajax bleef belijden. Hij legde meer drama in zijn rol, dat vond ik geweldig.”

Boudewijn van Hulzen in 'Ajax mijn Club' samen met Roos Schlikker. Beeld Boy Hazes
Boudewijn van Hulzen in ‘Ajax mijn Club’ samen met Roos Schlikker.BEELD BOY HAZES

Na zijn pensioen bij het UWV – waar hij acteurs en mensen uit de televisie- en mediawereld inschreef die tijdelijk zonder werk zaten en waar hij veel contacten opdeed – is Van Hulzen vrij snel ziek geworden. Hij leed aan Parkinson en prostaatkanker.

“Alle energie vloeide langzaam uit de grote roerganger zoals ik hem 35 jaar kende,” zegt Van Steijn. “Hij werd afhankelijk van zorg en vrienden. Maar tot zijn dood bleef hij afspreken met vrienden.”

“Hij was verzot op kaarten. Op het laatst had hij vijf keer per week een kaartclub,” aldus Nieuwint. “Maar de laatste twee weken ging het opeens heel slecht met hem.”

Koffie stond klaar

Op 12 juni werd Boudewijn van Hulzen thuis dood aangetroffen in zijn stoel. “Hij zat er rustig bij,” zegt Van Steijn. “De koffie stond nog klaar onder de machine.”

Kees Nieuwint memoreerde in zijn speech op het afscheid aan de vriendenman Boudewijn: “Ik citeer Boudewijn: ‘Ik geloof in vriendschap. En dat geloof heeft me mijn hele leven niet in de steek gelaten’.”

Er waren tweehonderd mensen op het afscheid. Er werd gelachen, het bier vloeide en er waren bitterballen. “Hij stond graag in het middelpunt van de belangstelling,” zegt Nieuwint, “dus deze toch vrolijke bijeenkomst zou hij geweldig hebben gevonden.”

Maarten Moll, Parool 22-6 2023