Ik wens je het Onmogelijke

‘Het lijkt wel een slachtoffer van de Volendamse cafébrand’ roept vader Edwin als in 2001 zijn dochter Bente wordt geboren. Er blijkt iets grondig mis te zijn: grote open wonden, het vel van de beentjes gestroopt. Bente lijdt aan Epidermolysis Bullosa, blarenziekte in de volksmond. ‘Dit willen we niet’ weten de ouders meteen en ze vragen om levensbeëindiging. ‘Dat is moord’ vertelt de arts hen in het ziekenhuis. Bente is als baby wilsonbekwaam en haar leven mag daarom niet gestopt worden. Maar de ouders laten het er niet bij zitten…

In ‘Ik wens je het onmogelijke’ reconstrueert Roos Schlikker het waargebeurde verhaal van Bente Hindriks. Hoe kun je als ouders je kind dood wensen? Hoe kun je als ouders je kind zien lijden? En wanneer ben je een goede arts? Als je iemand laat leven? Of als je durft te beslissen over de dood? Bente Hindriks is belichaming van het grootst mogelijk ethische dilemma denkbaar: wie beslist er over het leven van je kind?
Op opmerkelijk lichtvoetige toon doet Bente in ‘Ik wens je het onmogelijke’ zelf haar verhaal en laat ze zien wat haar leven heeft gedaan met haar ouders, artsen en andere betrokkenen.

‘Ik ben Bente en ik ben hier.
Ik weet niet of dat een goed idee was.
Ik ben pijn.

Maar ik ben ook kietel, ik ben ook lach, ik ben twee voetjes in het gras.
Al die mensen praten maar over me.
Iedereen vindt.
Niemand doet.
Ben ik eigenlijk al dood?
Heb ik ooit echt geleefd?
Ik weet niet wat dat is.
Ik weet niet wat ik mis.
Misschien is dat maar goed ook.
Ik ben Bente.
Ik was er.
En ik ben.’

‘Ik wens je het onmogelijke’ is de theatrale bewerking van de bestseller die vorig jaar onder dezelfde titel uitkwam bij uitgeverij Nieuw Amsterdam.

Ik wens je het onmogelijke (2012)
30 oktober – 1 november Amstelveens Poppentheater (20.30)
7-10 november: Theater De Engelenbak, Amsterdam (aanvang 20.30)
29-30 november: Het Badhuistheater, Amsterdam (aanvang 20.30)

tekst Roos Schlikker regie Janwillem Slort spel  Erris van Ginkel, Bregje Hermans, Anne Rietmeijer, Marijke vd Velden en Herman de Jongh techniek Mico van Zalingen, Caroline Benningen decor Kees Snoeij kleding Sally Dyer flyer Moodfactory fotografieBoy Hazes pr Mark Kalsbeek productie Wendelien Vinkenoog, Roel Steijnvoorte

[slideshow_deploy id=’426′]