Onze Jongens

Na succesvolle voorstellingen als Sonneveld en De Bonte Dinsdagavondtrein wagen de makers van deze muziek-producties zich aan een eigentijds onderwerp: Onze Jongens; een show voor militairen die onder de vlag van de Verenigde Naties de vrede moeten handhaven in de uithoeken van de wereld.

Amusement moet en zal er zijn, ook aan het front. Juist aan het front. Drie dames – ze zaten vroeger in de showbizz – zetten een amusements programma op waarmee ze langs de compounds in den vreemde hopen te reizen, de militairen afleiding en troost bezorgen, dat willen Lenie, Alice en Marleen. De dames houden daartoe – het begin van de voorstelling – een uitgebreide auditie. Daar komt bepaald een stel ongeregeld op af; talentvolle entertainers, maar ook gelukzoekers en eenzamen. Maar, met een nadrukkelijk oog op de financiën, formeren de drie tenslotte toch een zogenoemde troupe, waarmee ze vervolgens de show in elkaar gaan zetten.

In deze Toetssteen-voorstelling zien we in het deel voor de pauze vooral het repetitieproces, waarin met vallen en opstaan de show in elkaar wordt gespijkerd. Vanzelfsprekend is hier ook ruimte voor het verdriet van Floor, wiens vriend ooit in Irak is verdwenen en waarover defensie geen mededeling wil doen. Er is ook een ex-militair, die via deze reis z’n post-traumatisch-stress- syndroom wil overwinnen. Dan is er Rama die met haar Arabische liedjes kan bijdragen aan ‘de verzoening der volkeren.’

Een belangrijk karakter is ook kapitein Hagenaar die het ‘amuseringsproces’ vanuit het ministerie in de gaten houdt.

Veel muziek, veel mislukkingen. Nummers als: ‘Ik breng m’n tits naar de kids’, ‘Wacht op mij marleentje’, ‘Roll out the barrel’, ‘De onbekende soldaat’.

Na de pauze zijn we dan ter plekke, in Zuid Arabië, in the green zone; het stof en de hitte van de woestijn. In het publiek veel militairen. De show draait, maar steeds meer medewerkers verdwijnen en worden niet meer terug gevonden. Dan wordt het camp Sun-City en het geïmproviseerde toneel bezet door terroristische vrijheidstrijders. Even lijkt dit nog op een komisch nummer, maar de rauwe werkelijkheid dringt zich op. Paniek! Maar oh wonder, Floor vindt tussen die opstandelingen haar, blijkbaar naar het kamp van de vijand overgelopen, vriendje terug. Dat is dan een heel vreemd happy end temidden van al de consternatie. De legertop besluit hierna tot een enorme doofpot, waaraan iedereen geacht wordt mee te werken. En dat lukt. Maar het publiek weet beter.
Lenie, Marleen en Alice en de rest van het ensemble zingen tussen het opwarrelend zand: ‘We zien mekaar, we zien mekaar’.

In 1981 speelde Toetssteen onder dezelfde titel ook een voorstelling. Toen echter was het idee Onze Jongens hypothetisch. Er was immers een geheel andere wereldpolitiek en de VN-vredesmissies moesten worden uitgevonden. De huidige voorstelling zal zo’n 15 acteurs omvatten. Een band onder leiding van Ed Boekee zal voor de muziek zorgen. Tekst en muziek zijn geheel nieuw geschreven. Hoewel Onze Jongens genrematig binnen de lichtheid van de musical blijft worden er -zoals uit het bovenstaande blijkt- harde noten gekraakt. Voor de makers is dat een uitdagende combinatie.

regie:Marcel Sijmtekst:Ger Beukenkamp (met bijdragen van
Dick van den Heuvel/Aike Rots)combo:Ed Boekee (piano/synt)
Nout Ingenhousz (drums)
Modeste Breukers (bas)spel:Aike Rots, Boy Hazes, Carole Hoedemaker,
Chris Redmeijer, Didy Philipsen, Esther Werneke, Hedy Wiegner,
Ineke Veenhoven, Jan Ad Adolfsen, Marijke van der Velden,
Maroesjka Vermolen, Paul Adama, Roos Schlikker, Shirley Mehilalsoldaten:Cindy Eijspaart, David Pullen, Erris van Ginkel, Freek Duijnstee, Harry van Zon, Marco Meurs, Marijke van Iperen, Nienke Strikwerda, Pyke van Zon, Valentijn Nicolai, Peter Oostermanmuzikale leiding
en arrangementen:Ed Boekeechoreografie:Suzanne Heynedecor:Piter Boschgeluid:Dirk Vermeijlicht:René Westhofstagiaires:Gerben Breur, Suze Thomasz
en Thijs Hammannproductie:Roel Steinvoorte en JanWillem Slortpubliciteit:Aimée Mars, Roos Schlikker
en Renate Bergsmakostuumontwerp:Barbara van Lieropuitvoering kostuums:Barbara van Lierop, Ineke Veenhoven en Josje Timmersrekwisieten:Chris Redmeijergrafische vormgeving:Johanna Baptistfotografie:Jona Rens en François Perriermet dank aan:Ger Beukenkamp, Simon Admiraal
en JB Macrander

[slideshow_deploy id=’422′]